Ocak 25, 2019

Orada ve O Zaman*

Rousseau'nun Yalnız Gezerin Düşlerindeki yürüyüş yolu, Werther'ın kırları, Balzac'ın beyaz zambaklı vadisi, Jane Austen'in kadınlarının yürüyüş yaptığı bahçeler... İnsan yaşamadığı zamanlara ve mekânlara nasıl bu kadar ait hisseder?

Woody Allen'in Midnight in Paris filmindeki "burada ve şimdi" olmaklıkla senkronize problemi yaşayan kahramanı gibiyim. Burada ve şimdiye ait değil, "orada ve o zaman"a aidim çoğu zaman.



3 yorum:

Furkan YETEK dedi ki...

Anı yaşamak gibi bir şey aslında... Selam ve Dua ile...

tülin dedi ki...

İnsanın gizlice sığındığı dünyaları olması ne güzel...

Dolunay -Alanayarts dedi ki...

keşif için geldim ama burası derya deniz.ama manzarası şahane!zaman fakiriyim şimdilerde ama her molada bir uğrayacağım.
ve bir çoğumuz böyleyiz aslında.bu yaman çelişkide; bozuk kaldırım taşlarını gören gözler düş bahçelerinde gezer o taşlara takılmamak için.