İnsan canlı yahut cansız olsun; kendine, ruhuna ait bir şeyi gördüğünde anında tanıyor. Dün bu heykeli görür görmez söylediğim gibi: "bana ait" Ruhun hakiki muhatabını tanıması da böyle işte. Gözlerini, hâlini, mevcudiyetini gördükten sonra insan içinden deyiveriyor; "Bu suret, bu ruh, bu varlık... Bana ait."
Ardından kurduğu aidiyet bağının niteliğine göre sahip olmak istiyor. Yahut sahip olmayı dahi istemeyecek kadar ait oluyor o şeye.
Ait ol(un)mayan bir şey kaybedilebilir mi peki? Bir şeyin hâkiki anlamda kaybedilebilmesi için size ait olması gerekir. Diğeri emanettir zaten. Sadece bir vakitliğine zilyetiniz olmuştur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder