ZM / Dönüşüm

Resmi kişisel tarihim 2004, haziran’a kadar gidiyor. Yani en eski yazım 2004, haziran’ına kayıtlı. Aslında 2000 ve 2002’lere kadar düşebilirdi. Ama kalbim kadar temiz olan sayfalarla ve çocuk yazılarıyla dolu o hatıra defterini(!) komik bulup atmıştım, 2002’de Türkçe öğretmenlerinin zorla tutturdukları günlüğümü ise gün içinde yaptığım şeyleri sıraladığım için kof bulup yırtmıştım.

Velhasıl kelam kala kala 2004, haziran’ında başlattığım ergen günlüğüm kaldı. O da defter şeklinde değil, en fazla 20-30 sayfacık notları dosyaladığım renkli tükenmez kalemlerle yazılmış kahır notları. –duygusal dahi değil, şu dersi yapamadım, şu şeyi başaramadım’larla dolu-

Ve 2006’larda word'da yazmaya başladığım, kayıt başlarına numaralar attığım geneli öykücük(!)  bir kısmı da alt alta sıralanmış cümlelerden oluşan, şiir hevesinde(!) sonu sıfat fiille biten, şimdi güdüklüklerinden utandığım pıtırcık dizeler.



Yazıya konu edeceğim şu alıntı da, 2006, aralık’ına ait. Serbest atış, serbest çağrışım. Geç büyüdüğümün her zaman farkındaydım da, yine de 16 yaşıma rağmen şu kadar pıtırcık ve bir damla düşünsellik barındırmayan bir yazıcık düzdüreceğimi beklemezdim. Ama durunuz bir dakika. Bir kelimenin hatırına meydane çıkacak o yazı şimdi. Böcek kelimesini hatırına.

Sanırım bu kavramı kokolok (kokoloji, eğlenceli psikoloji diyelim) lara önermeliyiz. İnsan neden kendine böcek der. Bilinçaltı olmadığı kanıtıyla söylüyorum bunu, kafka’yla sonraları tanıştım ve bundan eminim.

Sanırım sıra, kendine aynı anda kraliçe ve böcek benzetmesini yapan 16 yaş ergenine geliyor. Yücelik ve aşağılık. Üstünlük ve aşağılık kompleksinin hoş bir dışavurumu olsa gerek.



doğum



Dönüşüm (adı şimdi verildi, birbiri ardınca şekil değiştiriveren imgelere ve kafka’nın hatırına binaen)



“…Kimi zaman bir kraliçe, kimi zaman da tipsiz bir böcekti dünyasında.

Sanki bir sihirli değnekti her an istediği kılıkta görünmesini sağlayan.

Şimdi şişman bir çocuk; dondurmasını yalayan.

Şapırtılar yankı yapıyor, bembeyaz ellerin çaldığı bir piyanonun melodisi oluyor.

Kabarık bir elbise taşıyan bir kadın yanaşıyor yanına.

İğrenç bir kahkaha duyuluyor. 

Şimdi özlüyor temiz bir gülüş, belki bir tebessüm.

Aklına o geliyor, gözleri doluyor.

Şık bir bardakta su içerken buluyor kendini.

Bir çeşme. Bir köy çeşmesi.

Kambur bir kadın belini tutan. Belindeki kırışık el gezmeye götürüyor onu.

Yürüyor yürüyor minik pabuçlarıyla.

…Ayağını burkuyor Yere düşüyor irkiliyor.

…”

2006, aralık

büyüme / ergenlik



Siyah ve Bir Zamanlar Kraliçe Olan Bir Böceğin Nasıl Öldüğü Üzerine

Ben taklitçi değilim. Yaranmayı da sevmiyorum. Kafka’yı ve Gregor samsa’sını bilmeden, okumadan bulmuştum da koymuştum adını. Kimi zaman bir kraliçe kimi zaman da bir böcek olan bu varlığın adını.

Nasıl yaşadığının, neleri sevdiğinin, neden sevilmediğinin, niçin bir kraliçe olduğunun, kraliçe olduğu halde niye hüküm süremediğin.. aslında bunların hiçbir önemi yok. Son’a varacaksa, baş’ın, nasıl’ın ne önemi var. Öldü. Bunun da nasıl’ına gerek yok. Ölüp gitti işte. Bir gün geldiler ve gördüler. Böcek olmasına rağmen ölünce dünya güzeline dönüşmüş yüzüne baktılar. Ölmüş dediler.

2012, eylül

*



6. yaşını dolduramadan ölen bir böceğin sergüzeştiydi. 

Ölüm -en güzel klişelerden biriyle söyleyelim- aynı zamanda bir başlangıçtır. 6 yıldır, baktığım, beslediğim bu kahır böceğinin öldüğünü –belki de intihardı bu nasıl öldüğü bir sır kaldığı için bilemeyeceğiz- haber veriyorum. Belki yerine güzel bir varlık çıkagelir.

Seni özleyeceğim. Biriciğim, karanlığım, huzursuzum, nadidem.

Ruhumun içinde en az 6 yıldır yaşayan, ona kahır ve huzursuzluktan başka bir şey vermesen de yine de o'nca sevilen ve özlenen olacaksın.

Hoşçakal.

*

Adı; kraliçe böcek & böcek kraliçe

Doğum: 2006, haziran – 2012, eylül

Ruhuna fatiha.

ölüm / dönüşüm - doğum