Eylül 12, 2011

2010, aralık 10 / "belki bana çok uzaktasın, belki de çok yakınsın"

ters gidince yazıyorum. artık farkındayım. ufak da olsa nefs zedesi yüzünden doluyor bu kağıtlar.
...
maddi-manevi tatmin bulduğum pek bir şey yok. bu yarım yamalakken yaşadığım olumsuzluklarla ritm buluyor moralim. sadece gündem değişiyor. ben yine aynı yerdeyim. öss yerini okulu uzatmaya bıraktı, nefse meşgale beşerler, isimleri değişecek türüyor. ama ben hep aynı yerdeyim.

ne düşünüyorsun Allah'ım benim hakkımda? milyarlarcasından biriyim. yaptığım her şeyi, görüyor, biliyor, gidişatımı tayin ediyorsun. zerre kuşkum yok buna.

ama neden sana tam olarak ulaşamıyorum?
niye benle ilgilenmiyormuşsun gibi geliyor?

seninle yakınlık kuramıyorum. bir türlü kuramıyorum. sadece halimi gördüğünü biliyorum. başıboş kalmış gibiyim.

yoksa bir adımcık bile yaklaşamadım mı? demek bu nedeni. yoksa gelirdin. on adımla gelirdin. ama ben o bir adımı atamıyorum. bişeyler hep saçmasapan gidiyor. sakarlaşıp, tökezliyorum.

...

her şey yapılmış, herşey söylenmiş, yapılacak tek bir şeyin kalmadığı bir yerde,
tıkılmış gibiyim.

içime huzur ver.

masamın üzerinden.

Hiç yorum yok: