ZM / Camiden Eve Dönerken Ki Ferahlık

Huzurluyum. Kurallara uyduğumda. İtaatkar olduğumda. İsyan edecek güçte olup, itaate vardığında yolum. Ben böyleyim.

Ve mümkün olabilse. Hem her şeyi yapacak, deneyimleyecek güçte. Ve hem Kuddüs gibi kalacak safiyette. Ben bunu istiyorum. -İsterdim.-

T'de son evime yakın ve yolumun bir şekilde düştüğü eski cami avlusu geldi aklıma. Tam şu an. Bir de kapatılalı hükümetler devrilmiş o tekke. İçime zühd koydun biliyorum. İçime delilik koydun. İçime ihtiras koydun.

Eskiden ruhumla aşağıladığım, bedenimle tenezzül etmediğim ten zevki ve estetiğinin şimdi güzelliğini(!) görüyorum. Belki aldanıyorum. Belki tadına varıyorum.

Hayır, hiçbiri. Keşf ediyorum. Çünkü kast hepsini yener. Safi arzu duymuyorum. Ruhumun, aklımın ve artık bedenimin bağlarını azad etmiş, yazgıma düşen hissenin keşfini yaşıyorum.

Şimdi eski, beyaz ve pür'i gururdan gördüğüm masumiyetimi kayb ettiğimden beri zahid olamam. Ama rind de değilim. Rind ihtirasında yanmadı içim çok.

Bu tek başına, kendi ve yalnız benim olan yoksul evimde gün zayi ediyorsam eğer. Değeceğine iman ettiğim bir ümide sığındığım içindir.


Yoksan yok'um.
Yok olucam. -bok olucam-
Yaşamaya değecek tek şey bulamadan yok olucam.

Varsan var'ım.
Varsan, var olacağım.
-İman istek kipiyle çekimlenir mi hiç? çekimserim.-

Varsın. O halde varım.

*

Zeyl: Başlık: İbrahim Tenekeci