ZM / Uçmayı Öğretmek Yusuf'a

Ölümcüldür şefkat. Yok edilmeli.

Belki de bazı günler yazılmamak içindir. Belki de bazı insanlar hiç tanışmamış olmak için. Belki de bazı sınavlar girilmemiş olmak için. Belki de bazı yaşamlar hiç yaşanmamı…

Bir eylül daha ve depresyonum geldi. Ama ben hiçbir şeye pişman olmadım ki. Yazgıyı delicesine sevmek bu mu. Neredeyse her kayba bir güzelleme dizdireceğim. O zaman içimi ne ya da kim mutsuz edebilir? Pişman olma hissinden azad olmuş bir ruhu gerçekten ne mutsuz edebilir? Belki de mutsuzluk gibi mutluluğu da söküp atmayı başardım içimden. Gencecikken ettiği duası kabul edilmiş bir zahidim ben. Mutsuzluk gibi mutluluk da alındı sinemden. O halde malayaniden hangi şey bana tesir edebilir? Yoksa hala büyük cümleler kuracak kadar “küçüğüm”müyüm yine?

Bir Yusuf kaybettim. Hayır, kayb etmedim. Bir Yusuf öldürdüm. Güzelliğine bakmadan öldürdüm Yusuf’u. Öyle ki güzel kirpikleri vardı. En sevdiğim Yusuf’umu öldürdüm. Kıymadım. Ben bu azapla nasıl baş ederim? Ben bu azap’a, azad diyerek baş ederim.

Yusuf belki ölmezdi, Yusuf bu kadar beyaz olmasa. Yusuf’un gözleri beni ağlatmaktan başka bir işe yarasa. Yusuf içimde şefkatten bir nehir akıtmasa. Şefkatten kez kez nefret ettim. Şefkat benim düşmanım. Acımak, merhamet ve şefkat. Üçünden de kurtaracağım sinemi.

Yürümek için mi varım sadece? Neden herhangi bir durakta duramıyor bu sefil bedenim? Neden bir duraklık insanlar tanıdım hep? Hayır, neden bir serüvenlik yolculuklar yaşattım onlarla? Yoğun ama kısa serüvenler. Sadece akmak için var olmuş bir su’yum ben. Hiçbir denize varamayacağım. Hiçbir beldeye. Hiçbir insana. Gitmek için gelmişim hep.

O halde hatıralarla nasıl baş etmeli. Yusuf’un şefkatiyle. İçimdeki bu nehirle nasıl baş etmeli? Aptal ve zevksiz –üstelik fakir edebiyatı!- bir fotoğrafın ruhuma bıraktığı bu ıstırapla nasıl etmeli? Neden bir resimle bile baş edemiyorum bir Yusuf’u bile öldürebilmişken?

*

Yusuf ki, azap verenlerin en güzeli.
Yazgımı sevmekten ve yola devam etmekten başka ne kaldı.
Yusuf, hoşça kal.
Azad olan ben değil, sendin. 
Kuş sendin, kafes ben.  
Sadece uçmak nedir bilmiyordun. Öğreneceksin. Öğreteceğim sana.
Sana uçmaklar, bana azaplar.

*

Belki de bazı günler katiyetle yazılmak içindir. Belki de bazı insanlar ne olursa olsun tanışmak için. Belki de bazı sınavlar ne kadar zor olursa olsun girilmek için. Ve belki de bazı yaşamlar inadına yaşanmak için.

Amor fati.