Moğolların yerin yüzündekilere ibret olsun diye gönderildiği güzellemesinde olduğu gibi, her insana da ibret olsun diye gönderilen bir 'musibet insanı' var.
Belki de sadece nefse ibret vesilesi olsun diye gönderilen o musibet insanını idrak edince, ruhunun acısı diniyor insanın.
'Musibet İnsanı' gibi 'Burak İnsanı' da var. Sizi bir dönem, bir ruh halinden, bir bilinçten, bir yazgıdan başka bir yazgıya taşıyan insan.
Benimkisi 5 yıl evvel gelmişti... Geldi beni atına bindirdi; tuttu benim zahid içimi, sofu hâlimi, ruhban dünyamı genç bir kadına götürdü...
'Musibet insanı'nızı, 'Burak insanı'nızı iyi tanıyın. Ve siz de 1 gün, 1ine Burak olun. Varlığını alın, 1 hâlden başka bir hâle taşıyın.
Musibet insanı hazla gelir, elemle gider.
Burak insanı ise acılı ve sancılı bir tedaviye benzer. Acıtır, iyileştirir ve tebessümle gider.
Kaderin cilvesidir ki; âşık olduğumuz insanlar genelde Musibet İnsanımız olur, Burak İnsanımız ise, en sefil hâlimizi görmüş büyük dost.