"Çiçekleri olgun meyveler verecek ağaçların altından geçiyoruz. Ümit'le Birsen benden ayrı yürüyorlar. İki sevdalı gibi. (...) Sabri bey bizi yanyana diziyor; Ümit benden daha boylu ve gösterişliydi, ortada Birsen, uçta ben cılız, sıska kollarımla. Hazırol durumundayım. "Gülümseyin çocuklar" diyor Sabri bey. Son anda Birsen'le Ümit'in el ele tutuştuklarını fark ediyorum. Apaçık görememe rağmen. Jülide hanım resme kahkahalarla gülüyor. Kahkahaların uzun çınlayışları: "Yusuf'un haline bakın, somurtmuş." Her şey kararıyor çevremde. İlkyazın o duru mavi aydınlığını sezemez oluyorum."
Selim İleri / Destan Gönüller
(syf: 21)
2 yorum:
bu kitabı okumuştum. yazarın çok ilk kitaplarından. iyi yazar yaa :)
selim ileri iyi yazar'mış, ilk romanında bile gözüküyor bu. destan gönüller'deki tek kusur bazen abartması.
Yorum Gönder