ZM / Elektra

1980'ler.
Babam(sağdaki bey)
ilk görev yeri Kayseri'de arkadaşıyla kahvaltıda.

Ben seni kaç yaşımdan beri seviyorum baba?

"Membe" kazağımı giyip, küçük elimden tutup dışarı çıktığımız yürüyüşlerden beri mi? O güzelim, ince, uzun parmaklı ve güçlü ellerinin içinde elimin kaybolduğu günlerden beri mi? Her akşam gelişinde bize seslendiğin mutlu akşamlardan beri mi?

Karnelerimize bakıp "aferim" dediğin hatta çocuk yüzlerimizi gururlandırmak için alkışladığın günlerden beri mi?

Karşına alıp bize satranç oynamayı öğrettiğin, Ömer Seyfettin'in şimdi betimlemeye sıfat bulamadığım güzel atmosferli öykülerini okuttuğun günlerden beri mi?

Ütopik şeyler istediğimde/söylediğimde "o bize yakışmaz" dediğin ve hala çekindiğim kara gözlerinle gözlerimin çakıştığında hissettiğim o hem korku hem de saygı hissinden beri mi?

Sonuçsuz tartışmalara girdiğimiz, toy ve çocuk aklımda fikirlerinle kavga ettiğimiz ama hep ölçülü ve hep makul sesinle zihnimi susturduğun, kalbimi yatıştırdığın tartışmalardan beri mi?

Ne zamandan beri baba? Neden çeyrek asrı bile dolmamış şu kısa ömrümde bu an'ı anımsayamıyorum?  O kadar mı eski baba?

*

Yakında emekli olacaksın. Yakında yıllardır yaptığın ve sana çok yakışan mesleğinden emekliye ayrılacaksın. Ama benim her zaman öğretmenim olacaksın. Her sıkıştığımda danıştığım, ne kadar okursam okuyayım o olgun, arifane, ve dengeli zihninin öğütlerine ihtiyaç duyacağım.

Senden hep çekinsem de, kızmadan değilse de güzünde ufacık da olsa saygımı kaybetmekten deli gibi korksam da seni çok seviyorum baba. Göğsü kocaman, aklı kocaman, olgunluğu ve üzerinde en soylu armalar ve nişanlar gibi taşıdığı gururu bana en güzel miras babacığım benim.

İlk öğretmenim.
En eski ve en çok sevdiğim öğretmenim.