Kabirler ve Kalpler

I.

Kimi gözler hakikate cevaptır. Kimi gözler mürşittir. Kimi gözler irşad eder muhatabını. Kimi gözler "öldürmekten beter anlar insanı" Kimi gözler aynasıdır kalbin. Kimi gözler oktur, maktulünü bir bakışıyla kurban eder. Kimi gözler namludur. Bakışlarında patlamaya hazır fişekler saklar hep. Kimi gözler güneştir, iç ısıtır. Kimi gözler kutup yıldızıdır. Karşısında durmanız gereken yeri işaret eder size. Kimi gözler kuyudur. Bakışlarla yüzünde yürür, gözlerine düşersiniz. Ancak gözyaşıyla doldurursunuz kuyusunu. Kimi gözler karadeliktir. Karadelik gözlere düşeni Yakup bile bulamaz.

II. Rast Yasası

Varlığınıza haddinden fazla tesir eden her ne var ise; geçmişte bir anlığına dahi olsa karşınıza çıkmıştır.

Keşf'in o bakışıyla başlar hep. Gelir ardından, kaçınılmaz bir sevmek. Sevgi, sarmaşık gibi kök salar ruha, ünsiyet olur saçakları. Sonra bir bakmışız ki, ünsiyet kurduklarımızla mizaçlarımız nasıl da benziyor. (Ya da mizacımız benzediği için sevmişiz zaten.)

"Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur" evet. İnsan severken korkmalı bazen. Sevmek, ünsiyetin saçaklarını dolar insanın ruhuna. Ruh, sevdiklerinin hâliyle hallenmekle kalmaz. Sevdiklerinin yazgısından da alır hissesini. Bahtları gibi bahtsızlıklarını da.

III. Kalbimin Kabri

Kabir ve Kalp. Ne çok benziyor birbirine bazen. Şam'da bir camii. 1990'da açılmış Seyyide Zeyneb Camii. Meğer kalbinde Zeyneb bint Ali ve Ali Şeriati'yi saklıyormuş.

"-Bir de El Halil var... O da adını kalbinde taşır..."

-Taşır tabi ama nerede?

"-Adıyla, aynı şehirde..."

-Demek öyle. İnsan bir şeyi çok fazla sevince sevgisine karşılık olarak Rast Makamı Nişanı veriliyor ona sanki

"-Mahlasınız da bu rastlara pek uygun değil mi..."

-Bu şarkıyı çok fazla severdim eskiden. Meğer nişanı olacakmış.

  

Lena Chamamyan / Sham 

"-Şam aynı zamanda bir çeliğin de ismidir... Dövülmüş, katılaşmış ve daha zarif hale gelmiş bir çeliğin... Yine ismiyle rastta, çünkü çelik su alarak ortaya çıkar ve Şam da sanırım suyla ıslanmış demektir... Katana da o ruh da aynı köktedir..."

IV. Şems

Bugün çok fazla güzeldin Güneş. Perdelerin arasından yüzüme sızdın. Işıldattın kalbimi, ısıttın ruhumu. Yaşarttın gözlerimi, yaşattın gözlerimi.

Yalnız yaşımız değil, aklımız da gencecikken bizi akl-ı baliğ kılan kitaplar ve o kitapların yazarı vardır. Yalnız o kitapların yazarı değil, gözleriyle irşat eden, acıyan akılların mürşidi vardır. O'ydu. Benimki O'ydu.