En sevdiğim fotoğraflar çekildiği zamanın ruhunu taşımayan bir zamansızlıkta ve mekânsızlıkta duran fotoğraflar. Umarım yıllar torunlarım "büyükanne"lerine baktıklarında, onun böylesi bir zamansızlıkta yaşayan bir ruhu olduğunu hissederler. Ve umarım, içlerinden birisi büyükannesinin gelinliğini, antika yüzüğünü, tacını ve ayakkabılarını kulanma ısrarı gösterir.
Ve çok uzak zamanda bir gün; keşke 1800'lerin sonunda çekilseydi dediğim bu pozlar "o çok uzak zaman"ın antikası olur.
2020'den 'çok uzak bir zaman'a not*
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder