Şubat 09, 2012

ZM / Sonu Hiçliğe Varıyor Her Şeyin



Isao Tomita / Vocalise

*

...
sabahın erken saatleri. laptobu abimin odasından getirmeye üşenmeyecek kadar uyanığım. vocalise çalıyor. bunu duymak içindi tüm uğraşım. uzun zamandır konuşma güçlüğü çekiyorum. kafam dolu, karışık. sana bile yazamıyorum. ama bu olanın en iyisi.

hiç aitlik sıkıntısı yaşadın mı? ya da bir ruh sancısı. ben bunlardan kurtulamıyorum biliyor musun? tanıdığın kişiye o kadar uzağım ki. söylediğin ve cevap vermem gereken sözler öyle uzak ki bana. samimiyetle söylüyorum bu benim sorunum. bunları neticeye ulaştırmak için yazmıyorum.

sonu birşeye bağlanmayacak, sana verecek bir anafikrim yok. beni çözmeye çalışma olur mu, çünkü bunların hiçbirinde neden-sonuç ilişkisi yok. ve sorunların getirdikleri de değil.

sadece oyalanmışım. hani herkesin vardır, onu içine çeken birşeyler. işte o şeyler beni etki altına almak istiyor şu an. hastalıklı yazıyorum değil mi? korkma gayet sağlıklıyım ya da öyle olduğumu düşünüyorum.

bu müzik. yeni versiyonunu buldum, bu daha da sancılı. öyle güzel ki.

ruh. bu kelime duyduklarımın en iyisi. birini etkilemek isteseydim içinde kesinlikle kullanırdım cümlemin.

herkesin, mutlaka bir hayali vardır değil mi?
...

...işte böyle, aitlik sıkıntısı. sana anlatamam kendimi. yanlış anlama, karmaşık öyle derin olduğumdan falan değil. sonu hiçliğe varıyor herşeyin. bu beni ürkütüyor.

bana bir oyalamaca lazım. kendimi birşeylere vermeliyim. ruhumu oyalamalıyım ki rahatlayayım. Allah'ım, şükürsüzlük değil bu. maddeyi geçtim. sevineyim mi, üzüleyim mi bilemedim.

*

2008, eylül 22.

Hiç yorum yok: