zaman zaman çektiğim acıların sonsuz olduğunu bilmek bana mutluluk verdiyse de, anlamsız olmalarına katlanamadım. şimdi içimde gizli kalan bir yanım bana dünyada hiçbir şeyin, hele acı çekmenin kesinlikle anlamsız olamayacağını söylüyor. tarlada gömülü bir hazine gibi içimde gizli kalan şey, "tevazu".
içimde kalan son ve en iyi şey o; son keşfim; yeni bir gelişme için başlama noktası. bana kendi içimden çıkıp geldi, bu yüzden doğru zamanda geldiğini biliyorum. daha önce ya da sonra gelemezdi. birisi bana ondan söz etmiş olsa reddederdim. bana sunulsa geri çevirirdim. kendim buldum onu; korumak istiyorum. korumalıyım. benim için yaşamın, yeni bir yaşamın, vita nuova'nın unsurlarını içeren tek şey o. son derece tuhaf bir şey. insan onu başkasına veremiyor, başkasından alamıyor. onu elde etmek için sahip olduğun her şeyden vazgeçmek şart. ancak her şeyini kaybettikten sonra ona sahip olduğunu bilebiliyor kişi.
*
Oscar Wilde / De Profundis
(syf: 96)
(cümlelerinin altını hazla çizdiğim bir kitabım daha oldu; De Profundis; derinlik..)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder