Bazı roman karakterleriyle tuhaf bir bağım var. Balzac üzerine bana kendini yazdıran yazıyla -henüz yazdığım- bir kez daha emin oldum ki o karakterlerin ilki Henriette. Şu sosyal medya karadeliğine dahi ne kadar çok düşürmüşüm adını:
Eski bir parfüm gibidir bazı roman karakterleri… Tesiri yüksek bir kokunun yaptığı zalimlikleri yaparlar her hatırlandıklarında. Ki koku, zamanlar arasında yolculuğun en kestirme ve büyülü yolu değil midir? An’ı saklamanın diğer bir yoludur o. Üstelik an'ı ve anıyı bir fotoğraftan dahi iyi saklar. Mutsuz da olsa, acı da olsa, bir an’ı, bir zaman dilimini sonsuz’a kadar saklar. Fotoğraf yalnızca görüntüsünü verir an'ın. Bir sandık, bir şişe, açılan bir kapak ve koku... Ve o kokuyu ilk kez aldığı zamanda insan.
Lise zamanları. Kendi kendine alınan zambaklar. Sayfaları ilk ve tek kez ıslanan kitap. Ve Vadideki Zambak’ın Henriette'si. Henriette'm.
*
Bunlar da Vadideki Zambak'ın(Le Lys Dans la Vallée) Fransızca bir baskısından bazı çizimler. Çizginin dili bile güzel bazen:
Bu da 1970 tarihli uyarlaması... |
2 yorum:
Merhaba,yeni keşfettim blogunuzu. Benim de en sevdiğim eserlerden biridir. Okurken çok farklı hissetmiştim.
Azraban Firarisi;
Merhaba. Öyledir. Henriette etkisi...
Yorum Gönder