Ama ben bir zümreye dahil olmak istemiyorum, katlanamıyorum buna. Adını kendi koymalı insan, hatta sıfatlarını da. Ad kimliktir, kimliği toplum mu verecek, kimliği toplumun çıkartısı insanlar mı verecek? Sıfatları ayna söyler, kendinden başka kim ayna olabilir ki insana?
Ama ben, ben de, çağımın, zamanımın çocuklarındanım. Beni de zaman doğurdu. Ama ben kardeşlerime benzemek istemiyorum. Onları sevmiyorum, onlarla anlaşamıyorum tam. Onlara benzemiyorum hem. Aynı sıralardayız, aynı teneffüsdeyiz. Ama ben onların yanında nefes alamıyorum.
Tekim, benzerim yok ama eşsiz değilim.. eşsizliği, tuhaflıktan güç ayırır. O zaman nerde ki gücüm. Niye zibilim, niye beş kuruşluk dünyanın beş kuruşluk meşgaleleri yüzünden harap düşüyor içim. Tipik ergen zırıltısı belki. ama o da değil, o da değilim, ne diyorlarsa, ne deniyorsa o değilim.
Memleketimin, kültürümün çocuğu da değilim. Türkülerle çoşmadım. Hiçbir zaman horon çekmedim. Karşıtına da meylim olmadı. Vals yapayım demedim, rock seveyim demedim. Ama zümreye girmek zorundayım, yoksa çıplak kalırım, yoksa adsız kalırım. Yoksa bana ad verirler, yetim gibi, öksüz gibi bana ad verirler. Sen busun derler, onların kafasındansın, onların mahallesindensin derler. Hayır! Siz beni tanımıyorsunuz, ben sizin akrabanız, komşunuz değilim, diyorum ya, siz ne diyorsanız ben o değilim. (.çine edeyim, kendini arayan ergen de değilim)
İnsanın en değerli giysisi ruh’tur.
Kişilik, zeka, güzellik.. hiçbiri değil. İnsan dediğin ruhtur. O zaman ancak ruhunu görebildiğinde “kıyafet” sahibi olduğunu anlar beşer. Kişilik, zeka, güzellik.. bunlar kıyafetin süsü olur en fazla. Ruh’tan ad çıkar, sıfatlardan süs çıkar. Süs peşinde değilim ben, adımın peşindeyim.
Topraktım, ruh üfürdü, kadın yaptı beni. 1990’na kesti yol biletimi. Türk doğdum, Gümüşhane oldu toprağım. ‘güzel’lerinden isim verdiler.
21 yıl
1102 hafta
252 ay
7720 gün 185280 Saat
11116858 Dakika
667011512 Saniye
…
Hala yoldayım. Camdan dışarı, manzaraya bakıyorum..
2011, ağustos 24
22 civarı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder