Fakat Necip bu kadar anlayışlı bir kadına yalnızca yalandan
sahip olduğunu görerek daha üzgün hatta Suad’a bile gücenmiş, belki yalnız ona
gücenmiş, “hayır, gideceğim, siz kalınız ve mutlu olunuz! beni bırakınız, zira
ölüyorum, işte aranızda beni öldürüyorsunuz!” diye haykırmak, haykıramadığı
için öfkeyle gitmek istiyordu.
Mehmet Rauf / Eylül
(Syf: 185)
*
Ne güzel. Tanzimat, Servet-i Fünun dönemlerinde yazılmış, 17-18’li
yaşlarda okunmuş bu romanlar ve bugün rast gele ele geçmiş bu kitabın, hemen
her sayfası düş, acı, aşk dolu bu yoğun satırları.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder