Ahmet Hamdi Tanpınar'ın mizah anlayışını seviyorum. Sade, abartısız ama ironilerde dolu espri anlayışını. Başlı başına 'Hayri İrdal' karakteri dahi yeter zaten. Hatta karakterin soyismi.
Daha başlarındayım bu okunması çok önceden lazım gelen eşsiz kitabın. Ama şu kısımda attığım kahkahayı nasıl ayan etmem? Belki de "lütfen" vurgusu yüzünden ama çok iyiydi.
*
"Ona ait her şeyin bir kırmızı kurdelesi vardı ki, Sabiha onu bir hükümdarın dostlarına nişan dağıtması gibi hediye ederdi. Kedi yavruları, bebekleri, beğendiği eşyası, -bilhassa yeni çocuk karyolası- sevgisine mazhar olan her şey ve herkes bu nişana sahip olurdu. Hatta hususi bir irade ile bu nişanın geri alındığı bile olurdu; fazla şımarıklığı yüzünden kendisini azarlayan, bununla da kalmayıp, annesine şikayet eden aşçı kadına, iş olup bittikten sonra ve Sabiha epeyce ağladıktan sonra, kendisine hediye ettiği kurdeleyi lütfen çıkarmasını rica etmişti."
Ahmet Hamdi Tanpınar / Huzur
(syf: 15)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder